Elke dag staan er duizenden mensen in de rij voor de kassa bij de supermarkt. Elke dag wordt er voor duizenden euro’s aan waren verhandeld. Heel veel van deze waren die we kopen hebben eigenlijk maar heel weinig waarde. We kopen ze vaak onbewust.
De supermarkten hebben daar hun strategieën voor ontwikkeld om dit ‘nutteloze’ kopen te stimuleren. Er liggen bijvoorbeeld altijd snaai dingen bij de kassa die de mensen, die daar staan te wachten, nog op de band kunnen zetten. Zo komt nagenoeg iedereen met meer de winkel uit dan van tevoren was bedacht. Als het tenminste van te voren al was bedacht. Veel mensen kopen dingen die ze denken nodig te hebben terwijl ze er al veel van in huis hebben.
Het beste voor de eigen portemonnee, en wat minder goed voor de kassa, dat wel, is als er van tevoren een boodschappenlijstje wordt gemaakt en daar ook aan wordt gehouden. Thuis kan makkelijk bekeken worden wat er is en wat er nog nodig is. Op het lijstje kunnen dan ook de (geschatte) prijzen van de artikelen komen te staan zodat ook meteen, opgeteld, een te besteden bedrag zichtbaar wordt.
Heel veel mensen zal dit een zorg zijn want ze betalen toch met plastic. De overheid stimuleert dit onder het mom van ‘veiligheid’. Hier is nog wel heel veel op af te dingen. Straks, als onverhoopt toch, het ‘internet of things’ in gebruik is genomen is er nog maar moeilijk inzicht te krijgen in de kosten en kunnen we dan maar heel moeilijk meer zelf dingen regelen. We willen toch ons eigen leven blijven leven, neem ik aan.
Contant
Voor menen die (gewoon) nog contant betalen zijn de zichtbare kosten wel handig. Er kan genoeg geld meegenomen worden en de kans dat er snaai dingen worden gekocht of dingen die nutteloos zijn is dan minder. In de supermarkt ziet de eigenaar dit liever anders, voor de klant is het wel beter.
Nog mooier voor de klant, zijn/haar huishoudboekje en zijn/haar rust is als er eens een dagje wordt overgeslagen om inkopen te gaan doen.
Door bewust eens een aantal koopmomenten over te slaan krijgt de mens wat meer inzicht in het koopgedrag.
Zeker nu velen van ons het vaker wat kalmer aan moeten doen met het uitgeven van geld is het belangrijk om het eigen koopgedrag eens onder de loep te nemen.
Door veel hebbedingetjes te laten liggen kan er heel veel bespaard worden.
Dit soort inzichten komt ook maar heel geleidelijk. Het huis hier ligt vol met hebbedingetjes. En ze liggen steeds meer in de weg.
Verzamelen zit in onze genen
Het snaaien, verzamelen zit ons mensen in de genen. Ook dieren verzamelen, vooral voedsel, om dat in een later stadium te kunnen gebruiken.
Wij mensen zijn de enige wezens die, vooral oneetbare, dingen verzamelen om te bezitten. Er zijn studies geweest die dit fenomeen in kaart hebben gebracht.
Mensen hebben de neiging om dingen die ze bezitten een hogere waarde te geven dan exact het zelfde ding van een ander.
Test
Tijdens een test werden er mokken uitgedeeld en moesten studenten die aan het experiment meededen een veiling houden. Kopers en verkopers. Het blijkt dat de studenten minder boden voor iemand anders mok dan dat ze vroegen voor hun eigen mok bij verkoop.
Wij mensen zijn ook de enige wezens die zich hechten aan dingen. Mensen zijn ook de enige die dingen maken, om het ding en om te hebben. Dieren maken soms wel gereedschappen om bijvoorbeeld noten open te maken. Zijn de noten open, dan heeft het gereedschap zijn nut gehad en wordt het achtergelaten.
Wat kunnen we zelf doen
Een leger huis geeft een leger hoofd.
Een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd.
Bevrijd jezelf van de drang om dingen te bezitten. Leer afstand te nemen van bezit.
(Mmm… ik praat nu ook tegen mezelf. Ik heb daar ook nogal moeite mee.)
Dingen wegdoen of weg geven is heel lastig.
Elk ding hebben we waarde toegekend of is voor (te veel) geld eigendom geworden.
En vaak hebben we in dingen geïnvesteerd, veel geld voor betaald, die gewoon nog eigendom zijn van een fictieve ander, zoals de auto en bijvoorbeeld het identiteitsbewijs. Door je daarmee te identificeren geef je aan dat je eigendom bent van die fictieve ander.
Lastige materie.
vrijheid
Maar het gaat in dit stukje over een ander soort vrijheid, hoewel alles met elkaar te maken heeft. De vrijheid om dingen te kunnen laten. Dingen doen op eigen kracht.
Laten we het ‘meer, meer, meer, van onze westerse maatschappij achter ons laten en voor minder en kwalitatief beter, gaan
Een bekent boekje om als hulp te gebruiken in het verminderen van spullen is ‘opgeruimd!‘ van Marie Kondo, Een Japanse ‘opruim goeroe’.
Ik moet toegeven dat ik het zelf nog moet aanschaffen en lezen.
(Allen… een klein probleempje, vandaag is de dag om al het kopen even over te slaan. Dus koop het boekje gerust een andere keer via deze site.)
Het schijnt een eyeopener te zijn.
Dagthema’s voor vandaag:
koop niets dag, internationale dag tegen geweld op vrouwen