Op woensdag 15 maart kunnen de bussen weer bijgevuld worden tijdens de verkiezingen van de provinciale staten en de waterschappen.
Dan kunnen wij mensen kiezen in, naar mijn mening, nogal bedenkelijke clubjes die, ook naar mijn mening, een zeer onduidelijke taak hebben.
Kiezen voor het waterschap
Er kan gekozen worden voor bestuurders in het waterschap. Mensen die voor de meeste kiezers totaal onbekend zijn.
Wie ze zijn, wat ze moeten doen, waarvoor zij staan. Bijna niemand die het weet.
Het bedrijf, het waterschap zelf, heeft het beheer over de kwaliteit, kwantiteit en veiligheid van ons buitenwater.
Wij merken hier weinig van, dus zij doen hun werk goed. Soms, zoals bij de overstromingen in zuid Limburg een paar jaar terug, danste het waterschap daar iets te veel naar de pijpen van het regime in Denhaag. Of eigenlijk meer naar de pijpen van het regime in Brussel.
Dit bedrijf wordt bestuurd door politici die voor de meeste mensen dus totaal onbekend zijn en ook niet zo snel bekend gaan zijn.
Een soort schaduwmacht binnen de macht die wij mogen kiezen.
De financiën voor deze waterschappen zijn steeds geïnt door commerciële bedrijven die daar speciaal voor zijn opgericht en die hier in het noorden, ook nogal eens van naam veranderen.
De overige gelden komen uit belastingen en de staatsschuld.
Kiezen voor de provinciale staten en indirect de eerste kamer
Op 15 maart is er ook de gelegenheid om aan te geven door wie je je wil laten vertegenwoordigen in het provincie bestuur. Althans, in theorie. De mensen die verkiesbaar zijn komen allemaal voor op een lijst van een politieke partij. De meerderheid van onze huidige politieke partijen hebben niets voor met ons als inwoners van Nederland. De partijen zijn bijna allemaal aangestuurd door instellingen buiten Nederland. Ook degene die verkiesbaar zijn voor de waterschappen en de provincies hebben zelf nagenoeg niets in te brengen in het beleid, dat voor hen is uitgestippeld. Ze mogen er over meepraten en dan een kruisje zetten op het van tevoren uitgewerkte plan. Dat alles tegen een heel redelijk salaris.
De gekozenen in de provincie mogen de zetels van de partijen in de eerste kamer verdelen.
Deze zetels zijn vaak bezet door uitgerangeerde figuren uit de tweede kamer en uit het ambtenaren bedrijfsleven. Een heel enkele keer zit er een pareltje tussen die het dan moet opnemen met, en moet samenwerken met minder vaderlandslievende leden.
Veel invloed door een kleine partij
Dit alles lijkt heel mooi en democratisch. Echter er spelen meer belangengroepen in onze maatschappij die het veel meer voor het zeggen hebben. Zo is er hier in Nederland een satanistische splinterpartij die buiten de politiek heel veel stromannen en -vrouwen heeft in het bedrijfsleven en banken. Zo heeft die ene partij directeuren en/of voorzitters in onder andere de volgende commerciële bedrijven:
Directeur bij de ANWB, voorzitter bij de aandelen club van de triodos bank, de hoogste post bij de NPO, Nederlandse publieke omroep.
Vervolgens een directeur bij de KLM / Schiphol. Een directeur bij de NS en een voorzitter/ directeur bij de Erasmus universiteit in Rotterdam. Tevens heeft datzelfde satanische clubje ook nog de ministersposten van milieu en van financiën in beheer.
Deze politieke partij is volledig aangestuurd door een buitenlandse instantie.
Dit werkt door tot op de bestuurlijke niveaus van de provincie en de waterschappen.
Wel of niet kiezen
Vijftien maart is er dus eventueel wat te kiezen. Voor degene die lid zijn van een politieke partij is het geen vraag om te gaan kiezen of niet. Voor degene die geen lid zijn van een politieke partij is er wel keuze tussen wel of niet kiezen voor een poppetje in de politieke poppenkast.
Met het kiezen van een vertegenwoordiger krijgt de gekozene een mandaat om te doen wat deze doen moet. Als dat anders gaat dan dat de kiezer voor ogen had, moet de kiezer weer vier jaar wachten voordat deze weer een poging kan wagen om zijn wensen mogelijk vervult te kunnen zien worden. In het huidige landschap van politieke partijen die er niet zijn voor de Nederlander, ook al zeggen ze van wel, maar die uitvoeren wat buiten Nederland is beslist, is kiezen niet echt zinvol. Mits er massaal gekozen wordt op een echte oppositie en de buitenlandse partijen voorgoed worden weggestuurd.
Ondertussen kunnen kiezers en niet kiezers zich sterk gaan maken, of doorgaan met het vergroten van de parallelle samenleving. Waar de politiek weinig of geen invloed meer op heeft. Er is al heel wat opgebouwd. door het hele land. Het is vaak nog erg kleinschalig en versnipperd. Als deze initiatieven kunnen worden gebundeld zijn we al een heel stuk op de goede weg.
De poppetjes in Denhaag, de provinciehuizen en de waterschapskantoren breken Nederland af. Wij Nederlanders bouwen het land, met de menselijke maat, beter en mooier op.