Wie wat bewaart, die heeft wat. Als je zelf wat hebt, kan je zelf ook wat geven. In onze huidige wereld zijn er zeer veel mensen die alleen maar dingen van anderen weg (willen) geven. Zonder dat die ander er profijt van heeft. Een groot deel van ons economisch systeem is hierop gebaseerd. Alles gaat om waarde, vaak uitgedrukt in geld. Geld is een fysieke vorm van energie waarvoor wij arbeid hebben verricht en waarvoor anderen arbeid hebben verricht. Standaard wordt de waarde van ons geld jaarlijks met zo’n 10% verminderd en dan nog eens voor zo’n 60% afgeroomd. Ook wie bewaart, is een groot deel kwijt.
Geld is dus duidelijk niet zo waardevol. Vriendschap, een spontane glimlach, een helpende hand geven meer waarde, waar iedereen wat aan heeft. Het mooie is dat het niets met geld te maken heeft of er, in ieder geval, niets mee te maken hoeft te hebben. Deze waarde, deze energie is een tijdlang verborgen geweest, lijkt het. Echter, het komt nu steeds meer in het zicht. Als je het wilt zien. Als deze energie goed wordt gebruikt is deze voedend, helend en tijdloos. Deze energie kan je niet opslaan. Het is er als het wordt gebruikt. Voelbaar en heel krachtig. We hoeven deze energie niet te sparen, alleen dus maar te gebruiken. Het vergt oefening en inzet om de energie te gebruiken. Na verloop van tijd weten we niet beter en is deze energie een deel van onze eigen energie geworden. Toch een soort van sparen.