EerbeToon
Op 17 december 1916 is de, nu nog steeds legendarische, Toon Hermans geboren, te Sittard. (overleden: 22 april 2000)
Toon is bekent als cabaretier, schrijver van gedichten en kunstenaar. Hij was met Wim Kan en Wim Sonneveld de grote inspirator van het Nederlandse cabaret van na 1945.
Menig oudejaars conferences heeft hij voor zijn rekening genomen. Een altijd weer vrolijk uiteinde van het jaar.
Tijdens het bladeren in het ‘Toon Hermans archief’ kwam ik onderstaande tekst tegen, dat ik de titel Toon en de clown heb meegegeven.
Toon en de clown:
Toen kwam de grote clown uit Moskou. Parmantig stapte hij door de manege. Het leek zelfs of hij even mijn kant opkeek. Mijn ogen schoten vol tranen, maar niemand zag het. En met het water uit mijn ogen ebde er iets weg van mijn pijn en mijn eenzaamheid. De clown lachte en er begon ook iets te lachen in mij. Het werd opeens lichter van binnen, veel lichter. Toen gebeurde er iets wat ik zeker niet had verwacht. De clown kwam mijn kant op. Met koddige stapjes hupte hij door het gele zand, ik kreeg een schok want hij stapte over de rode pisterand en stond plotseling vlak voor me, met die wonderlijke kinderlijke blik onder de grote zwartwit geblokte pet.
Oleg Popov.
Vóórdat ik het wist drukten we elkaar de hand. Hij legde zijn rare bolle hoofd op mijn schouder en gaf me een blauwe ballon. Daar stonden we. Tussen het daverende applaus, in de volle circustent. Ik, lachend en huilend tegelijk, met in mijn armen de kleine clown uit Rusland. God stuurt ons engelen als wij het niet meer aankunnen. Hij heeft er mij een gestuurd in de vorm van een clown.
(uit ‘Tussen mei en september’, www.toonhermans.nl)
Ik denk dat Toon, dat wat hij van Popov heeft gekregen, ook zelf aan vele andere mensen heeft (door)gegeven. Met tederheid en een lach.
Soms kijk ik nog wel eens filmpjes van hem op internet en het is bijvoorbeeld elke keer weer verwarmend hoe hij het publiek weet te betrekken bij zijn spel.
Type zijn naam in op internet en heb uren ontspanning en lach.
Donkere dagen
Zeker in de, zo nu en dan, best wel troosteloze ‘dagen voor kerst’, is ontspanning en een lach een goede remedie tegen winterdepressie.
Een geestesgesteldheid waar best wel veel mensen last van hebben.
Ook al weten veel mensen waarschijnlijk niet dat ze het hebben.
Uiteraard helpt het ook om gezond seizoens-eten op tafel te zetten. En er, als het even kan, gewoon eens even tussenuit gaan. Een boswandeling(etje) maken of gewoon door de wijk.
Door de beweging en het buiten zijn worden lichaam en geest weer een beetje op elkaar afgestemd en het breekt het de sleur van de korte dag.
Feesten
Het is ook niet voor niets dat er allerlei feestdagen in december, rond de kortste dagen zijn.
Zo werd er voor het christendom in deze donkere dagen de komst van de nieuwe ZON gevierd, nadat deze, na drie even korte dagen, weer steeds langer zichtbaar wordt.
De goden van toen en nu werden en worden in deze donkere dagen extra vereerd.
De natuur heeft zich een tijdje teruggetrokken en we staan er even alleen voor.
De goden van de religies geven ons een doel, evenals de goden van het geld. Het geld roept nu om het hardst voor een verering. In de vorm van bijvoorbeeld bedelbrieven.
En politiek gezien worden er de meest snode plannetjes er nog even vlak voor het kerstreces door de kamers heen gejast, omdat dan de ‘volksvertegenwoordigers’ wat minder alert zijn of al geheel afwezig.
Dat gaat vaak weer veel geld opleveren.
Alleen niet voor de gewone mens.
Wordt en blijf alert en zorg ook voor een ontspannende lach, zo nu en dan.
Dan is er genoeg energie om nog vele donkere dagen door te komen.
Kijk geregeld naar de natuur om je heen. Die kondigt al subtiel weer nieuw leven aan, ook al zou je het nog niet verwachten.
Binnenkort wordt deze rubriek: elke dag energie, omgedoopt tot: 100 dagen energie.