De inwonende mantelzorger is 24 uur per dag in touw om het huishouden op rolletjes te laten lopen. Zo nu en dan ben ik er bij om de mantelzorg echtgenoot wat van zijn taak te ontlasten. Het afgelopen jaar en nu eigenlijk nog steeds is er een extra moeilijkheid bij. Er wordt geacht dat er aan allerlei regeltjes wordt voldaan die absoluut geen positief effect hebben op de zorg.
De dementerende die ik help begeleiden snapt er vaak niets van dat er allerlei vreemde gemaskerde mensen over de vloer komen.
Ik moet zeggen dat ik dat eigenlijk ook nog steeds niet snap. Ben ik nu ook dement? Mensen die geleerd hebben en ervaring hebben in de zorg zouden toch moeten weten dat gemaskerde mensen niet bepaald vertrouwen uitstralen. En dat doen ze ook niet.
De helpende wordt maar moeilijk herkend en de angst achter het masker wordt gewoon doorgelaten door het weefsel. Sterker nog, het versterkt erdoor!
Een nieuwe fase
Wilma en Jan, de mensen in de hoofdrol in een vorige stukje, zijn een nieuwe fase van hun leven ingegaan.
Na jarenlang samen te hebben gewoond en de laatste jaren met veel mantelzorg zijn omringt, zijn zij nu, samen, naar een verpleeghuisomgeving gegaan.
Het werd steeds moeilijker om in de oude woonsituatie hun leven te leiden.
Laatst kwam er een appartement vrij, in een mooie omgeving, met professionele hulp ‘om de hoek’.
Het was een moeilijke beslissing. Een halve eeuw lief een leed te hebben gedeeld in een vertrouwde omgeving en dan alsnog samen verhuizen.
Voor mij, als parttime mantelzorger, gaat er ook een andere tijd komen. Voorheen ging ik naar Wilma en Jan toe en bleef daar gelijk enkele dagen. Dit geeft een wat meer vertrouwde situatie voor een dementerende. En ook voor Jan, de 24 uurs mantelzorger, is er ook wat verlichting in zijn taken. Een ander die de zorg voor Wilma kan overnemen op tijden dat de hulpverlening van buitenaf niet aanwezig is.
Een nieuwe omgeving
De nieuwe omgeving en de nieuwe situatie zal nog wel het een en ander aan spanning geven. Alles moet wennen.
De verzorging is van hoog niveau. Evenals de leefomgeving. Ondanks dat de verzorging zich hebben te houden aan de onwetendheid en de angstcreatie van de directie van het huis. Dat schijnt het nieuwe normaal te zijn, vooral lastig voor de mensen die onze welvaartsstaat hebben helpen opbouwen.
Mantelzorg van buitenaf
Mantelzorg van buitenaf is nu minder nodig nu Wilma en Jan in een verzorgingsomgeving wonen. De professionele begeleiding is er dag en nacht. Al dan niet op afroep. Er wordt in het huis veel gedaan om het de bewoners naar de zin te maken. Er zijn niet veel dementerende mensen in het huis waardoor het leefklimaat er , mede voor Jan, er wat prettiger zal zijn. Wilma krijgt ook gewoon de liefde en aandacht die zij verdient. Naar het er na naar uit ziet hebben Wilma en Jan een mooie nieuwe leefomgeving getroffen waarin zijn samen weer verder oud kunnen zijn.